در حقیقت عاشورا یک روز بیش نیود .... اما شعاع تاثیر آن به ابدیت کشیده شده است .
حسین بن علی (ع)با یاران اندک ولی ایمانی سرشار و پر صلابت با سپاه یزید به مصاف پرداخت و کربلا را صحنه خونین عشق و شهادت ساخت .
نهضت حسینی یک فرهنگ الهی و یک تاریخ است که ماندگاری و تاثیر نامحدود و انکار ناپذیرش را در طول زمان موجب شده است .
حاجت هر لحظه ام هست نگاه حسین دار و ندارم بود فیض پناهت حسین
در دم جان دادنم یا که به زیر لحد تا صف محشر منم چشم براهت حسین
کودک پیر و جوان خیمه به پا می کنند تا که شود متصل به خیمه گاهت حسین
هرگزم نقش تو از لوح دل و جان نرود
هرگز از یاد من آن سرو خرامان نرود
آنچنان مهر توام در دل و جان جای گرفت
که اگر سر برود . . . از دل و از جان نرود
یا رسول الله .......
این کشته فتاده به هامون حسین توست
این صید دست و پا زده در خون حسین توست
این ماهی فتاده به دریای خون که هست
زخم از ستاره بر تنش افزون حسین توست
این خشک لب فتا ده و ممنوع از فرات
کز خون او زمین شده جیحون حسین توست
آن تن که بود پرورشش در کنار توغلتان به خاک معرکه کربلا . . . . حسین توست
کاش جانم بود قابل تا فدایب می شدم کاش دستم می گرفتی خاک پایت می شدم
کاش بودم گرد ره تا می نشستم در برت کاش بودم خاک تا خاک سرایت می شدم
کاش ملک عالم از من بود و می کردم رها ناز می کردم به شا هان و گدایت می شدم
کاش جسمم دفن می شد در زمین کربلا خاک زوار حریم با صفایت می شدم
کاش خاکم را قضا می ریخت گرد قتلگاه تا به وقت سجده مهر کربلایت میشدم
کاش می شد رشته رشته عضو عضو پیکرم روز عاشورا طناب خیمه هایت میشدم
کاش می شد چوب محمل استخوانهای تنم تا که هم ره با سر از تن جدایت می شدم
کاش چون نی سبز می گشتم به دشت نی نوا تا که در آن دشت سوزان هم نوایت می شدم
کاش دست دیر راهب بودم تا گلاب افشان بر حسن دلربایت می شدم
کاش بودم بوته خاری به دشت کربلا کاشنا با کودک بی آشنایت می شدم
کاش بودم در گلوی شیر خوارت عقده ای تا جواب ناله وا غربتا یت می شدم
گرچه آبم روزی اما سوختم
قطره تا دریا سرا پا سوختم
تشنه ای آمد که سیرا بش کنم
مشک خالی دادتا آبش کنم
تشنه آن روز من عباس بود
پاسدار خیمه ها یاس بود
خون عباس علمدار رشید
قطره قطره در درون من چکید
آب بودم کربلا پشتم شکست
آبرویم رفت گشتم پست پست
حال از اکبر خجالت می کشم
از علی اصغر خجالت می کشم
یکی از خصوصیات واقعه عاشورا غریبانه بودن این واقعه است ُ عزیزتزین و شریف ترین انسانهای تاریخ اسلام در این واقعه به همراه فرزند رسول خدا (ص) به فجیع ترین شکل به شهادت رسیدند .
بدنهای شهدای کربلا را در همان سرزمین دفن کردند و تا توانستند بر علیه امام و قیام عاشورا تبلیغ کردند تا مظلومیت ایشان را دراین واقعه از میان بردارند و زنان و کودکان وحی و نبوت را به اسارت گرفتند .
می توان گفت در هیچ حادثه ای از حوادث خونبار صدر اسلام به اندازه حادثه کربلا غربت و تنهایی وجود نداشته است .
آیا می شود تصور کرد که یک گلستان را زیرو رو کنند و گلهایش را پرپر کنند و دیگر کسی بوی گلاب از این گلستان بشنود ؟ با کدام قاعه مادی جور در می آید که برگ گلی از گلستان در این عالم طبیعت باقی بماند .
اما هرچه روزگار گذشت عطر آن گلستان دنیا را بیشتر فرا گرفت .