دوست بسیار عزیزی داشتم
که در روزهای پایان عمر خود و به مناسبتی
در مقدمه یکی از صحبتهایش از قطعه شعر ذیل استفاده کرده بود .
شکر خدای که هر چه طلب کردم از خدای
بر منتهای همت خود کامران شدم
و من دیگر هیچ صحبتی از او را به خاطر ندارم
او کجا و من کجا ....
کجا به دنبال او بگردم
سلام
چه شعر قشنگی!!
خوش به حالشون..
سلام علیکم
بله
یقینا خوش به سعادت ایشان .
روزی در کنار هم بودیم ! در ظاهر ! و ندانستم .
و حالا به قدر تاریخ بشریت از هم دوریم ........ و من از ایشان هیچ نمی دانم !