عظمت و روح جلسات عزاداری در ایام محرم به قدری عظیم و پر ثمر است که آرزو می کنیم همه ایام سال و همه مجالس و سخن و دل ما ُ سخن از سید و سالار شهیدان حضرت ابا عبدالله الحسین (ع) باشد و یقینا یکی از بزرگترین نعمتهای خداوند بر جامعه شیعُه ُ نعمت خاطره و یاد حسین بن علی (ع) است .
خداوند حسین بن علی (ع) را کشتی نجات و رستگاری بندگان خویش قرار داده است .
شناخت ُ معرفت ُ شجاعت ُ توکل ُ شهادت ُ گذشت و ایثار و . . . از دریای بیکران اندیشه عاشوراست که حسین بن علی (ع) در یک روز بر پیروان خود تدریس کردند و عاشورا سخن از کلاس و آموخته ای ست که حتی حرفی از آن مکشوف نشده است .
در حقیقت عاشورا یک روز بیش نیود .... اما شعاع تاثیر آن به ابدیت کشیده شده است .
حسین بن علی (ع)با یاران اندک ولی ایمانی سرشار و پر صلابت با سپاه یزید به مصاف پرداخت و کربلا را صحنه خونین عشق و شهادت ساخت .
نهضت حسینی یک فرهنگ الهی و یک تاریخ است که ماندگاری و تاثیر نامحدود و انکار ناپذیرش را در طول زمان موجب شده است .
حاجت هر لحظه ام هست نگاه حسین دار و ندارم بود فیض پناهت حسین
در دم جان دادنم یا که به زیر لحد تا صف محشر منم چشم براهت حسین
کودک پیر و جوان خیمه به پا می کنند تا که شود متصل به خیمه گاهت حسین
هرگزم نقش تو از لوح دل و جان نرود
هرگز از یاد من آن سرو خرامان نرود
آنچنان مهر توام در دل و جان جای گرفت
که اگر سر برود . . . از دل و از جان نرود
یا رسول الله .......
این کشته فتاده به هامون حسین توست
این صید دست و پا زده در خون حسین توست
این ماهی فتاده به دریای خون که هست
زخم از ستاره بر تنش افزون حسین توست
این خشک لب فتا ده و ممنوع از فرات
کز خون او زمین شده جیحون حسین توست
آن تن که بود پرورشش در کنار توغلتان به خاک معرکه کربلا . . . . حسین توست